صد روح در یک تن – گزارشی از گردهمایی دوستانه در سالگرد برپایی «بنیاد نیکوکاری یارا»

مینا سبزواری – وست ونکوور

 تو هم دستتو بده من، بده من. ما صد تا روحیم تو یه تن، تو یه تن! 

شاید این ترانه را شنیده باشید، از دل و زبان جوانانی در میهن برآمده، و بر دل می‌نشیند. 

یک‌سال از برپایی «بنیاد نیکوکاری یارا» می‌گذرد. به مبارکی سالگردِ برپایی این بنیاد، بر آن شدیم شادمانی گروهیِ خود را ابراز کنیم و در کنارش، از مهربانان دیگر نیز دعوت کنیم در پیوند با یارا، نیکوکاری کنند و در فراهم‌آوردن هزینهٔ کارآفرینی برای زنانی محروم در ایران، شرکت نمایند. 

جای مناسبی را یافتیم تا عکسی یادگاری بگیریم و دعوت از دوستان جدید برای همراهی با یارا و خوشامدگویی به آنان را انجام دهیم. 

تندیس «خوش آمدید» که در ساحل پارک امبل‌ساید قرار دارد، هدیه‌ای است از سوی مردمان بومی اسکوامیش (Squamish) که از چوب درخت سرو کهنسالی ساخته شده است و از پل لاینزگیت، سواحل وست ونکوور و استانلی پارک، دیده می‌شود. این مجسمه به احترام آموزه‌ها و خِرَد مادربزرگ‌های اسکوامیش ساخته شده و احترام به زمین، حیوانات و مردمی را که در آنجایند، پرورش می‌دهد. در پیام این مجسمه، «دیگردوستی» که فراتر از «نوع‌دوستی» است و شامل زمین و حیوانات می‌شود، بسیار تأمل‌برانگیز و تحسین‌آمیز است. 

جایتان خالی، ما هم به‌همراه برخی از حامیان «بنیاد نیکوکاری یارا» به کنار این مجسمه رفتیم. میان تمام روزهای بارانی، یک روز آفتاب برآمد. فرصت کم بود و دوستان را خبر کردیم؛ با وجود زمان کوتاه برای تنظیم وقت و شاید تداخل با برنامه‌های دیگر زندگی، برخی از مهربانان آمدند. با وجود آفتاب زیبا، هوا به‌قدری سرد بود که چند تنی می‌لرزیدند. 

گزارشی از گردهمایی دوستانه در سالگرد برپایی «بنیاد نیکوکاری یارا»
عکس از حمید زرگرزاده

هر چه فکر می‌کردم که چه چیزی آن روز آن‌ها را در آن سوز و سرما به آنجا کشانده، جز «عشق» واژه‌ای برای آن پیدا نمی‌شد؛ عشق به زنان بی‌پناهی که هرگز آن‌ها را ندیده و نخواهند دید و نکته همین‌جاست که آن ناشناسان را خویشاوند خود و شاید بهتر است گفته شود از خود دانستند و برای بهبود زندگی آن‌ها، این بنیاد را حمایت کردند.

به‌راستی که مفهوم ترانهٔ سادهٔ آن جوانان یعنی «ما صد تا روحیم تو یه تن» یا روح و بینش ژرف بزرگان فرهنگ ما را که پاره‌های یک پیکرمان دانسته‌اند، می‌توان در همین باهم‌بودن‌های ساده، همدلی‌های بی‌پیرایه و نیکوکاری‌های عمل‌گرایانه، حس کرد و تجربه اندوخت. 

با سپاس فراوان از جناب زرگرزاده که مثل همیشه، داوطلبانه و با مهر زحمت گرفتنِ عکس‌ها و فیلمبرداری کنار تندیس «خوش آمدید» را به‌عهده گرفتند و با احترام و تحسین مهربانان.

دلشان شاد و پیوسته مهرآگین باد!

* * * * *

راه‌های آشنایی و ارتباط با «بنیاد نیکوکاری یارا»:

آدرس ایمیل: yaaraavancouver@gmail.com

صفحۀ فیس‌بوک: Yaaraa.Vancouver 

کانال تلگرام: t.me/yaaraavancouver

برای گوش‌دادن به ترانهٔ جوانانی که در این یادداشت به آن اشاره شده، می‌توانید به لینک زیر در یوتیوب مراجعه نمایید:

ارسال دیدگاه